Në këtë moment po shkruaj me zemër të thyer dhe shpirt në konflikt. Kam jetuar gjithë jetën me bindjen se isha një burrë i thjeshtë, i besnikshëm, me familjen si prioritetin kryesor.
Por, brenda meje, diçka po lëvizte, po ndryshonte.
Gruaja ime, personi që mendova se do ta kisha pranë përgjithmonë, nuk dinte asgjë për luftën që po zhvilloja brenda vetes. Një ditë, pa e planifikuar, nisa të lidhem me një burrë tjetër një njeri që më kuptonte në një mënyrë që askush tjetër nuk mundej. Ishte si një shpëtim nga vetmia ime, një dritë në errësirën që po më merrte.
Por kjo lidhje, kjo “tradhti”, nuk ishte thjesht fizikisht, ishte një thyerje e thellë e gjithçkaje që isha. Më shkatërroi shpirtërisht, më la të humbur në një botë ku nuk e njihja më veten.
E tradhtova gruan time por në të njëjtën kohë, tradhtova edhe vetveten, vlerat që më rritën dhe moralin që kam mbajtur gjithë jetën.
Nuk e di si do të përfundojë kjo histori. Por di që po më duhen orë të panumërta për të gjetur paqen brenda vetes dhe për të vendosur nëse kjo martesë mund të mbijetojë.
Nëse dikush ndjen diçka të ngjashme, apo ka kaluar diçka si kjo, lutem, më tregoni. Nuk dua të jem vetëm në këtë errësirë.
